Þetta er hin furðulega staða þegar kemur að opinberu eftirliti með sjókvíaeldi á Íslandi: Starfsfólk MAST situr á skrifstofunni á Selfossi og tekur við upplýsingum frá fyrirtækjunum sem það á að hafa eftirlit með og veit ekkert hvort þær eru réttar eða rangar.
Arnarlax gaf í fyrstu upp að í sjókvíum félagsins fyrir vestan væru 100 tonn af dauðum laxi. Á sama tíma var fyrirtækið búið að stefna á svæðið fjölda skipa, íslenskum og útlendum, með mörg þúsund tonna burðargetu.
Þarna fór augljóslega ekki saman hljóð og mynd.
Þegar gengið var á MAST með upplýsingar um hvað væri eiginlega í gangi fengust þær upplýsingar að dauði laxinn væri nær 500 tonnum. Hafði talan þá fimmfaldast á nokkrum dögum. Vandamálið er hins vegar að þær upplýsingar koma líka frá Arnarlaxi. MAST hefur ekki hugmynd um hver staðan er í raun og veru. Það liggur í augum uppi að við þetta ástand er ekki unað.
Við hjá IWF viljum vekja sérstaka athygli á þeim orðum úr svari MAST til Stundarinnar að tjónið hafi að mestu orðið í janúar: „„Með tjóni er átt við nuddskaðann á roði fisksins. Það getur tekið allt frá 5-6 dögum og upp í 3-4 vikur að nuddskaði þróist upp í það að verða að opnu sári sem leiðir fiskinn að lokum til dauða.“
Í svörum MAST til IWF þann 21. janúar, við fyrirspurn um ástand sjókvía og eldisdýra við Ísland eftir vonda tíð, sagði: „Skv. 19. gr. b. laga um fiskeldi nr. 71/2008 skal Matvælastofnun birta opinberlega upplýsingar m.a. um strok, óeðlileg afföll eldisdýra og slæma meðferð á eldisfiski. Þar sem engar slíkar tilkynningar hafa farið frá Matvælastofnun má gagnálykta að strok eldisfiska hafi ekki átt sér, né að ástandi fisksins hafi verið hætta búinn.“
Það var og.