Slátrun er nú hafin á eldislaxi upp úr þessari lokuðu sjókví sem er í Harðangursfirði á vesturströnd Noregs. Einsog sjá má á myndinni er aðeins örlítill hluti hennar sjáanlegur fyrir ofan yfirborð sjávar.
Myndin er úr grein sem birtist í The Times í vikunni (áskriftar krafist).
Laxinn sem kemur úr kvínni er miklu hraustari en sá sem er í sjókvíunum. Afföllin (dauði eldislaxanna) í þessari kví eru minni en 2%. Dauðinn í sjókvíunum hér við land var 23,5% í fyrra, eða 12 sinnum meiri.
Í opnu sjókvíaeldi streymir óhindrað og óhreinsað í gegnum netapokana:
- fiskaskítur
- fóðurleifar
- örplast
- skordýraeitur
- lyf
- þungmálmar
- sníkjudýr
- sjúkdómsvaldandi bakteríur og veirur
Og reglulega rofna netin þannig að mikið af fiski sleppur með ómældum skaða fyrir villta laxastofna.
Tæknin til að gera betur blasir við: Landeldi og lokaðar kvíar. Við Íslendingar erum í dauðafæri að koma laxeldi í réttan farveg.
Sjókvíaeldi í opnum netapokum er úrelt tækni. Skaðsemi hennar er öllum ljós.
Eina hindrunin fyrir því að sjókvíaeldi sé hætt er að viðskiptamódelið fær af hálfu löggjafans að hvíla á þjáningu og miklum dauða eldisdýranna, og spjöllum á lífríki og náttúrunni.
Við getum engum öðrum um kennt en okkur sjálfum ef við ætlum að kjósa fólk á þing sem vill halda áfram að setja opnar sjókvíar í sjó þrátt fyrir skaðsemi þeirra og að önnur tækni er nú þegar til staðar.